AINARA LEGARDON & XABIER ERKIZIA @ 3,2,1 Bilbo

May 28th, 2014

IMG_1196min

 

SOINU IBILALDIA Ainara LeGardon eta Xabier Erkiziarekin
PASEO SONORO con Ainara LeGardon & Xabier Erkizia

Maiatzaren 31a larunbata / Sábado 31 de mayo
00:00 / 01:00
Alhondiga, BILBO
3,2,1 jaialdiaren barne / dentro del festival 3,2, 1

Eraikinak lotan dauden katuak bezalakoak dira. Somatu ez arren, etengabe egiten dute dardar. Hutsik eta beterik daudenean. Irekita nahiz itxita daudenean. Horma arteko kurruek iradokitzen digute itxura batean geldoak eta zurrunak diren izaki hauen arnasa, haien geldotasunaren zurrumurra. Galderen zurrumurrua ere, nahitaezkoa da: zenbat isiltasun gordetzeko gai da espazio bat? zenbat isiltasun gordetzen dira egunez etenik gabeko hizketan ari diren zarata guztien artean? zenbat isiltasun pilatzen dira isiltasunen gainean?
Isiltasunen maskaradan, eraikinek hitz egiten digute. Haiek entzuteko gai ote garen da galdera.
Espazio bat oinez zeharkatzen dugun aldioro, gurea egiten dugu. Pausu bakoitzarekin ezartzen eta kokatzen dugu zanpatzen dugun lur zati, baldosa edo espaloi bakoitza. Aurretik zehaztuta dauden espazioen barruan, sekula zeharkatu ez dugun mapa zuri baten gainean bariazio infinituak egiten ditugu. Michel de Certeauk hitz egokiekin definitu zuen gure pausajearen emaitza: Pausuen ugaritasunak dira espazioaren egiteak. Lekuak josten dituzte.
Galdera, erronka eta proposamena: Espazioak baino, lekuak isiltasunez jostea.

_____

Los edificios son como gatos que duermen. Aunque no los notemos, vibran constantemente. Tanto cuando están vacíos como cuando están llenos. Cuando están abiertos o cerrados. Podemos escucharlos respirar en el ronroneo que se transmite entre, sobre y a través de las paredes. Es el rumor de la quietud de esos seres que a priori se presentan rígidos y estáticos. El rumor de las preguntas se vuelve inevitable: ¿Cuántos silencios es capaz de guardar un espacio? ¿Cuántos silencios se esconden detrás de los ruidos que hablan sin parar durante el día? ¿Cuántos silencios se apilan encima de otros?
En ese baile de máscaras, los edificios nos hablan. La pregunta es si somos capaces de escucharlos.
Cada vez que recorremos un espacio a pie, lo hacemos nuestro. Con cada paso establecemos y localizamos cada trozo de tierra, baldosa o acera desvelado en cada pisada. Dentro de los espacios predefinidos, realizamos variaciones infinitas sobre un mapa blanco no transitado con anterioridad. Michel de Certeau lo definió con palabras certeras: Las variedades de pasos son hechuras de espacios. Tejen los lugares.

Pregunta, reto y propuesta: Tejer lugares, no sólo espacios, con silencio.

Leave a Reply