MRB | AMM

s.p.u.l.k.p.z. soinu paisaiak urpean, labirintoan, kartzelan, paisai zoinu *

Honen bitartez S.P.U.L.K.P.Z. egitasmoa aurkeztu eta bertan parte hartzea gonbidatu nahi zaitugu. Urpe, Labirinto eta Kartzela soinu paisai zoinuei buruzko ekintza eta gogoetak. Gune ezberdin hauetako eta hauei buruzko idazki, grabazio, ideia, argazki, bideo, saio, experimentu edo bestenolako burutapenak jasotzen ari gara. Zoinuak.

Hiru atalak desberdinak eta solteak kontsideratu behar dira. Edo ahal dira.

s.p.u.p.z. urpean Urpeko soinu paisaiak. Eta hauek entzuteko bide bitxiak. Besteak beste 2007 ekainaren 27an urpeko kontzertua Lazkaoko igerilekuan.Urpeko soinu paisaiak.
s.p.k.p.z. kartzelan Kartzeletako soinu paisai zoinuak. Lortzen diren grabazioekin (edota beste burutapenekin) entzunaldi publikoak egingo dira. Besteak beste, presoei barruko grabazioak eskatu. Horretarako abokatu, laguntzaile sozial, elkarte eta abarrekin harremanetan jarri, …
s.p.l.p.z. labirintoan Soinu paisai labirintikoa Besteak beste 2007 ekainaren 28an Azkoitiko Matadeixen egingo da saio bat (Labirinto Eroma antikoa)

Nahi baduzu beraz, bidali gai hauetako bat, bi edo hiruei buruzkoak.

info gehiago: zabalarte@hotmail.com (alex)

* S.P.U.L.K.P.Z. 2005 urtean egin zen S.P.A.P.S. en jarraipena da. (ikus Artoartian katalogoan dagoen liburuxka)

________________________

s.p.u.l.k.p.z. paisajes sonoros y atenciones paisajisticas bajo el agua, en el laberinto, en la cárcel *

Presentamos y te invitamos a participar en el proyecto S.P.U.L.K.P.Z. Acciones y reflexiones sobre la paisajística sonora bajo el agua, en el laberinto y en la carcel. Recogemos grabaciones, intervenciones, ideas, fotos, imágenes, escritos, experimentos sobre estos tres ámbitos. Atenciones.

Los tres apartados han de ser considerados separadamente y sueltos. Si se quiere.

s.p.u.l.k.p.z. bajo el agua Paisajes sónicos en el agua. Y modos de escucharlos. Entre otras cosas, concierto el 27 junio 2007 en la piscina de Lazkao (Gipuzkoa). Paisajes sónicos en el agua. Y modos de escucharlos.
s.p.u.l.k.p.z. en la cárcel Atenciones a los paisajes sonoros en las cárceles. Con las grabaciones recogidas se organizarán escuchas públicas. Contactos con presos, abogados, colectivos, ….
s.p.u.l.k.p.z. en el laberinto El paisaje sonoro laberíntico. Entre otras cosas intervención en el Matadero de Azkoitia (Gipuzkoa) el 28 Junio 2007

Si quieres participar, envíanos tu contribución

más info: zabalarte@hotmail.com (alex)

* S.P.U.L.K.P.Z. (Soinu Paisaiak Urpean, Labirintoan, Kartzelan, Paisai Zoinu) es la continuación de SPAPS realizado en 2005 (ver publicación en el catálogo Artoartian)

Muy buenas,
leyendo algunas cosas de este blog me han venido a la mente unas dudas generadas por un caso que me gustaria comentar con todos vds. Resulta que desde hace algún tiempo vengo acudiendo a un Corte Ingles de Bilbo, en concreto a la sección discos-música clásica, y me encuentro con que hay un bafle que emite de forma continua un sonido muy agudo, rugoso, crujiente e “hijodeputa”, capaz de provocar un gran malestar fisico por su agresión a lo sensorial. Algo parecido a un tweeter roto emitiendo pitidos de Mattin. Por supuesto, y por muy bonita que sea esa textura sonora, en tales circunstancias es muy dificil concentrarse en el buscar discos… pero sin embargo los compradores que pululan por alli parecen no darse cuenta de nada y miran las cosas tranquilamente, aunque el comportamiento lógico en tal situación seria el mirar los discos a toda velocidad y largarse antes de que la cabeza explotara en pedazos. Una circunstancia aún mas grave que la imposición de comer a toda leche en un fast-food por sus bonitas y chirriantes decoraciones, vamos.

La primera vez que fui me sorprendio y por supuesto se lo comente a la dependienta, que me miro con cara de perplejidad, como si me inventara cosas, y me dijo que en seguida lo solucionaban. Después he venido en unas cuantas muchas ocasiones y, como era esperable, el sonido ha seguido ahi, incordiando, al menos en el 90% de mis venidas. Y a veces tambien lo he oido, desde otros altavoces, en secciones de músicas populares, aunque al mezclarse con musicas sonando de otros lados se percibe menos (la sección clásica esta mas aislada). Tambien recuerdo que un dia, paseando por el FNAC, encontre un bafle emitiendo sonidos parecidos en la sección de heavy metal, aunque esta vez si, parecia que estaba roto, puesto que se oia una especie de música muy distorsionada aparte del pitido, y este era mucho mas sutil. ¿Aunque quizás es que en el FNAC son mas sutiles?
Bueno, mis cuestiones, ¿son estos casos muy aislados u os habeis encontrado en situaciones similares? ¿para que demonios quieren que se compre música clásica rápido, es que temen que el comprador medio sea demasiado tranquilo y se quede mucho tiempo estorbando? ¿porque no se mosquea todo el mundo en esas circunstancias, tan evidente es la perdida de audición con la edad? y, todavia mas grave ¿estaran puteandonos continuamente con ultra-frecuencias en muchos sitios sin que nos enteremos?
Mikel A.

Un toque de humor cortesía del impagable Mauro Entrialgo desde su comicblog

Tolosako Bonbereneak zabaldutako mezua zintzilikatzen dut hemen, azken egunotan blog honetan bertan musika erakusteko espazioei buruzko arazoen inguruan irekitako eztabaidari bertze arrazoi edo abiapuntu bat gehiago eskaintzen diolako, eta bereziki bizi dugun hauteskunde egoeran espazio hauen inguruan egiten diren erabilera politikoei buruz aipamen bat egiteko.

Posteo este comunicado difundido por el espacio autogestionado Bonberenea de Tolosa, en especial porque aporta un interesante ejemplo más respecto a las problemáticas comentadas recientemente en el debate sobre espacios para mostrar música, y en concreto respecto al uso político que se hace de estos espacios en situaciones electorales como las que vivimos.

Transcripción/traducción:
Mensaje de Bonberenea al pueblo de Tolosa: BASTA YA!
Los miembros de Bonberenea queremos denunciar el uso electoral que se hace de Bonberenea en la campaña electoral. Hemos podido leer en un periódico de difusión gipuzkoana una explicación de cual y de que forma será el futuro de Bonberenea. Por ello pedimos a Jokin Bidarraitz que no utilice a Bonberenea en la competición electoral. Para acabar, los miembros de Bonberenea queremos explicar lo siguiente:
- Bonberenea no ha llegado a ningún tipo de acuerdo con ningún partido político que trabaje en Tolosa.
- No es la primera vez que esto ocurre, por tanto desde Bonberenea queremos pedir a todos los partidos políticos que no mezclen Bonberenea en su juego electoral. Cada un@ con lo suyo.

Interesante concierto (aunque accidentado) el que bajo el nombre ??? jaialdia pudimos presenciar en el Mogambo de Trintxerpe. Aunque el cuarteto bera-eibartarra que en principio abría cartel no pudo estrenarse por problemas de última hora, los allí asistentes pudimos escuchar a ANTOINE CHESSEX y JOSETXO GRIETA en dos abrumadores sets. Y cuando digo “escuchar” y “abrumadores”, se debe de entender literalmente, hasta podría añadir “forzosamente” porque ambas actuaciones fueron de gran intensidad y volumen. Hasta demasiado, por ejemplo con Josetxo Grieta que abrieron noche en esa meca del grind llamada mogambo, que, hay que decirlo, sigue manteniendo el mismo espiritu que hace diez años, detalle que hay que agradecer a sus gestores. Volviendo al concierto, como decía, Josetxo Grieta hicieron un interesante concierto (nos tienen bien acostumbrados) equilibrado entre composición a tiempo real e improvisación, entre canción y flujo surrealista, siempre aderezado con la curiosa performatividad que los caracteriza. Un estar sobre (y debajo) de escenario que mezcla por una parte esa parte casi teatral pero siempre tan polémica como confusa (totalmente intencionada) de mattin, con la tensión de Josetxo Anitua, que muchas veces parece intentar controlarse a sí mismo para no explotar antes o más de la cuenta. Sin embargo esa intensidad contenida del escenario pasó factura a la actuación que en un alarde de frecuencias extremadamente agudas (cortesía de mattin) venció a la capacidad del equipo de sonido (tampoco es la primera vez que somos testigos de una situación similar, por desgracia…), ofreciendo como resultado un espectáculo de humo proveniente de las trompetas de agudos que obviamente supuso el repentino fin del concierto de los de bizkaia. Tras unos momentos de confusión y descanso para los oidos (lo de JG pasó factura a los asistentes), el suizo Antoine Chessex atacó (esta vez sin equipo y apoyado sólo por su ampli, más que suficiente para su actuación) con un set que sin duda hizo justicia a lo que rezaba el cartel. Un pildorazo de doom-impro-noise con el incesante saxofón y su gutural voz como único instrumento. Chessex sonó como un hombre-orquesta poseido (con cierto toques de humor?) por espíritus metálicos que hacian sonar su saxo por momentos como una gigantesca guitarra electríca. Una sesión que gustó mucho (saltaba a la vista) al público grind y no grind, gracias a su (supuesta) simplicidad y direccionalidad sin tapujos. Casi como si de un Phill Niblock metalero se tratara, lo de Chessex (miembro de la formación Monno) fue oscuro, intenso y directo… a la yugular.

pd: por desgracia no tengo ninguna foto del concierto, pero pude ver al equipo seriesnegras retratando lo acontecido, asi que a ver si ven la luz esas fotos! queremos un flicker seriesnegras ya!

xabi

AntiCopyright eta Copyleft izenekoei buruzko eztabaida izan genuen hemen duela zenbait hilabete. Beste blog batzuetan, ordea, EuskalSGAE bat sortzeko aukeraz ari dira batzuk. Joseba Tapiak Bazkan (http://www.bazka.info/) eta bere Blogean (WWW.JOSEBATAPIA.COM) horretaz dituen zalantzak plazaratu ditu, baita SGAEk ekarri dizkion buruhausteak eta arazoak ere. Egokia iruditu zait hemen azaltzea Tapiaren testua zuok ere irakurtzeko:

EZ NAGO SEGURU EUSKAL SGAE BAT NAHI DUDAN

Joseba Tapia

Badirudi azken bolada honetan idazleok kezkatuta zaudetela CEDRO bezalako erakundeez, egunkarietan irakurri izan dut horrelakorik eta Bazkan bertan ere jasoa daukazue gogoeta-gai bezala, Hiztegia atalean. Horregatik, idazlea ez banaiz ere antzeko pentsamendutan nabilenez, barruan dabilkidana botatzea pentsatu dut. Ez dakit gogoetarako balioko dizuen, baina kantariok gutxitan azaltzen ditugu geure laneko kontuak eta, besterik ez bada, egoera baten erakusgarri izan liteke.

Hirugarren diskoa grabatzen ari ginela (Dultzemeneoa, 1992) oraindik ez geunden alta emanda SGAEn. Baina ba omen zegoen diru bat guretzat hortik eta geuk jaso ezean beste norbaiti emango ziotela entzunda sartu ginen arrastoan.

Sociedad General de Autores y Editores horrek musika arloan egile garen guztion eskubideak kudeatzen ditu: musikagileonak, egokitzaileenak, letragileenak, interpreteenak… Elkarte hori zerga-biltzailea dela esan genezake, gure kanturen bat irratietan edo telebistetan ematen den aldiro hainbesteko bat kentzen du, eta guri koxka bat ematen digu, hainbesteko bat musikariari, hainbesteko bat letragileari; kontzertua edo erromeria daukagunean guk non dugun abisatu, jotakoaren zerrenda osatu eta horrela banatzen du dirua ostera, antolatzaileei hainbesteko bat kenduz sarreraren arabera etabar. Tabernek ere ordaindu behar izaten diote SGAEri.

Hala ere, batetik guretzat konplikatuegia zenez (artistok ez dugu papeleorako balio) eta bestetik Madrilen egin beharreko gestioak zirela-eta (alta eman gabeko hainbat kanturena, beste urteetan kobratu gabe utzitakoak…), editore bat aurkeztu ziguten disketxean, Euskal Herriko artista gehienen eskubideak kudeatzen zituena, orduan behintzat. Miguel Campos zuen eta du izena, eta berarekin sinatu genituen paperek diotenez gure eskubideen jabe da kantu askoren zati batean (%15 zen orduan, baina bizi osorako). Hasieran ez zegoen berarentzako titulurik, gaur editorea esaten diegu intermediario horiei. Gizon abila da Miguel Campos, auzi asko irabazi ditu: berak jo zuen ETBren aurka musikarion izenean, 60 ordu baino gehiago zeuzkan Goenkale sailean emitituak deklaratu gabe. Dena euskal musika, ETB euskal kulturaren alde.

Gure disketxeak ez zuen gehiegi maite tartekolari hau, baina berria zen afera eta behartuak zeuden (diskoak ekoizteko SGAEren zigilua behar dute). Denborak aurrera egin ahala, editore lan horretan sar zitezkeela konturaturik, disketxeak berak hasi ziren bitarteko lanetan, diruaren suman.

Garai batean artistak berak erabakitzen zuen nork egingo zuen kantuen eta doinuen eskubideen gestioa: beste norbaitek edota artistak berak (batez ere SGAEk Euskal Herrian ordezkaritzak sortu zituenez geroztik). Gerora ordea, disketxeak kontratuan obligazio modura markatzen hasiak dira. Alegia, diskoa beraiekin aterako baduzu, kontratuan bertan sinatu behar duzu zure eskubideen kudeaketa disketxeak egingo duela.

* * *

Polita da Hiru Truku taldean ezagutu genuena.

Gure lehenengo bi diskoak Madrilgo zigilu batek argitaratu zituen, Nuevos Medios izenekoarekin, guri hala komeni. Beraiek kudeatu behar zituzten SGAErekikoak, inposaketa zen, eta gure eskubideen %40a eskatu ziguten. Izutu egin nintzen, eta Miguel Camposi deitu nion, Tapia eta Leturiaren editoreari alegia, eta hark baietz, %50a ere eska zezaketela.

Ni izutuago, jakina: mesedea egiten ari zitzaizkigun!

Esan dudan moduan, euskal disketxeek laster jakin zuten pagotxaren berri, eta handik gutxira ezarri zuten baldintza bezala beren kontratuetan atal hau: diskoa ekoitzi ez ezik, artistaren eskubideak beraiek kudeatzea nahi eta nahi ez, eta editore lan horregatik %20a eta %30a eskatu izan dute beraientzat. Ez nintzateke harrituko handiagoak eskatuko balituzte.

Euskal kultura edo azpiegitura kulturala sendotzeko dela esaten dute. Aberriaren alde alegia. Baina sekulan ez digute esaten zein proiektu zehatz gauzatu behar den zerga horren bitartez.

Erne, idazleok: egunen batean salmenten %10tik behera kobratuko duzue, eta zeuen liburu bati buruzko hitzaldiarengatik edo irakurle-kluben batean egindako solasaldiarengatik kobratzen duzuenaren hainbesteko bat kenduko dizue editorialak!

* * *

Zertan egiten du gure alde SGAE horrek?

Jende askok erabiltzen du musika bere negozioetan artistari ezer ordaindu gabe: tabernariek, diskotekek, ezkontza-jatetxeek, disketxeek, irratiek, telebistek, herriko festek… Esango didazue catcheta ordaintzearekin nahikoa egiten dutela. Bai eta ez. Askotan eskasak izaten dira gure jornalak, eta irabazi handiak direnean antolatzaileak ez ditu artistarekin partekatzen: gu beti gabiltza ehunekotan galeretarako, baina irabaziak daudenean fijora aldatzen gaituzte. Promozio enpresek eta musika-eragileek ez dute beren lana ondo egiten (publizitatea, promozioa…), eta kaltetua artista da beti. Bestalde, musika grabatua ere galanki erabiltzen da artistak inolako onurarik jaso gabe.

Utzikeria horren erdian SGAEk sari bat exijitzen die artistaren eskubideak eskuratu asmoz, bada zerbait. Gero hiru likidazio egiten dizkigu urtean barrena, han eta hemen (baita munduan barrena ere) gure musika ustiatzeagatik kobratu duenarekin. Ez da bazterrean uzteko dirua, musikari emana bizi denarentzat.

Noski, haserre handiak sortzen ditu SGAEri ordaindu behar horrek, boikota ere egin nahi izan zaio. Behin baino gehiagotan entzun dut espainiarra delako egin behar zaiola boikota. Baina artistok (eta baita kantu letrak egiten dituzten idazleek ere) behar dugu SGAE, urtean zehar pairatzen ditugun eskasiak eta pulamenturik ezak nolabait konpentsatzeko. Eta baita gure musika munduan barrena (planeta osoa kontrolatzen ez badu ere) musu truke erabil ez dezaten.

* * *

SGAE horrek zertan egiten du oker?

SGAEk baimen berezi bat sinatua du telebista autonomikoekin. Telebistaren beraren promoziorako baimenik eskatu gabe eta dirurik ordaindu gabe erabil dezakete edozein musika (hori, antza denez, Goenkale sailaren antzekoetan emititu zituzten musiken ordainketaren truke eskuratu zuten FORTA delako telebista-elkatekoek). Hori, egileoi inolako kontsultarik egin gabe sinatu zuen SGAEk.

Duela urte bete ETBk esketx lotsagarri bat sortu zuen (gehienak halakoxeak dira) bere buruaren promoziorako andaluz bat barregarri erabiliz Euskal Herrian. Tapia eta Leturiaren azken diskoko musika zati bat erabili zuten: alferrik izan ziren gure deiak eta protesta publikoak. Eskerrak PPkoei! Denuntziatu egin zuten esketx arrazista hura, eta kendu egin behar izan zuten. Baina kaltea egina zegoen, maila guztietan. Kendu zuten eta kito, giza-eskubideei egin zieten trufa ordaindu behar izan gabe.

SGAEk ez gintuen babestu Euskal Telebistarengandik. Ez zituen gure eskubide moralak zaindu (ekonomikoak salduak zituen lehendik). Eskubide moralak oso garrantzitsuak dira sorkuntza arloan dihardugunontzat. Andaluzak iraintzen diren (hots, gizakia iraintzen den) promo batean ageri da zeure lana, eta ezin duzu deus egin…

* * *

Madrilen egonik, SGAE urrun dago guk ditugun arazoetatik. Gu komunitate txikia gara eta gure kultura kolokan gelditzen da munduko komertzioaren legeak aplikatzen badizkiogu.

Ezin dugu lehiatu. Ez daukagu espainiarrek duten ahalmena ez azpiegituratan ez dirutan. Hemengo jendeak ere produktu espainiarra kontsumitzen du geroz eta gehiago, horrelakoxea da bonbardaketa. Ondorioz, hemengo produktua egunean baino egunean ahulagoa eta eskasagoa da. Ez dira nahikoa urtero SGAEk, goxoki modura, banatzen dituen sariak (euskal kantu onenari saria), gure lana indartzeko eta hedatzeko.

Hemengo SGAE batek hobeto babestuko gintuzke. Baita moralki ere.

Eta euskSGAE bat sortuko bagenu?

* * *

Ez diot traza onik hartzen horri ere.

Ikusten dut beste atal batzuetan nola dabiltzan disketxeak eta promotorak eta bitartekariak eta antolatzaileak (oro har), eta hotzikara datorkit. Horiek dira, izan ere, euskSGAE asmoan berotuta dabiltzanak, artistok baino areago.

Hemengo SGAE batek, bistan da, gehiago kenduko liguke eskubideak kudeatzeagatik, aberriak behar du. Entzuna bainago, niri behintzat min ematen dit belarrian.

Hemengo SGAE batek ere zorrotz (edo Espainiakoak baino zorrotzago) jokatuko luke zerga bilketan, baina sustatuko al luke gazte mugimendua saioak antola ditzan, esaterako?

Ez dut uste, ikusi besterik ez dago kultur dinamizatzaileen jardun pasotista (boikoteatzailea ez esateagatik), eta inor ez da asaldatzen. Artistok bakarrik. Gure eskubideen kudeatzaile nahi duten horiek ez dira asko larritzen. Salbuespenen bat badago, baina horixe da, salbuespena.

Azkenean tarteko bat gehiago izango litzateke euskSGAE hori. Tarteko bat gehiago, alegia, traba.

Traba, euskSGAE horrek jarraipen estuagoa egingo lidakeelako, eta askoz zailagoa nukeelako iruzur egitea.

Iruzur egitea, zergak zuretzat kobratzen dituen erakundeari?

* * *

Nik neuk erabakitzen dut neure kaxeta, eta aldakorra da. Ez dut berdina eskatzen han eta hemen, egokitu egin behar dut egoeretara, ahal dudanean behintzat. Bata zergagarri izango da, bestea ez. Batean profesionala izango naiz, eta bestean profesional adiskidea.

Eta beldur naiz euskSGAE batek (halako zantzuak hartzen dizkiot, ikusiak ikusita) ez lukeela jakingo edo ez lukeela egin nahi izango neuk (eta neuk bezala hainbat artistak) egiten dudan eta dugun kultur-salbuespena.

Lagun idazleek esan didate CEDRO ari zaiela eskean edo eskainian, Interneten dauzkaten testuen eskubideak kudeatzeko: dinamika horretan sartuta, adios edizio digital mordoa. Zertara dator zerga bokazio publikoz sortutakora?

Horixe beraz, oso gustura egiten diedala iruzur madrildarrei: neuk erabakitzen dut nori ken liezaioketen eta nori ez.

Ze, niri ere zerga pasatzen dit neure herriak, eta askotan ados nago.

ITSASOA ONTZIAN | Maiatzak 9, 2007

 

BEBARRUKO JARDUNEK “Arto Artian Jardunek�

2007ko Maiatzak 11-20 , Azkoitiko Matadeixen
11-20 mayo del 2007, Matadeixe Azkoitia

o Maiatzak 11, ostirala / viernes 11 de mayo / 22:30
Eten + Gora Japon + Ibon Rg & Maite Arroitajauregi

o Maiatzak 12, larunbata / Sabado 12 de mayo / 22:30
Tusuri + Xedh

o Maiatzak 15, asteartea / Martes 15 de mayo / 21:30
Charalambides (Texas AEB)

o Maiatzak 19, larunbata / Sabado 19 de mayo / 22:30
Volonté (A Coruña) + Bizarra + Do

o Maiatzak 20, igandea / Domingo 20 de mayo / 20:30
“Hiri irudiak� soinu-irudien emanaldia: Unai Urkijo, Paralux, Perros Callejeros…

Batiz bat musikaren norabide eta erabilera ezberdinen inguruko bilaketa eta sakontze lanetan gaur egun Euskal Herrian eta nazioarte mailan dauden lan berriak zabaltzea da gure nahia. Musika ulertzeko eta bizitzeko modu berriengatik apostua egiteko aukera eskaini nahi dugu. Honela gure helburua inguruko adierazpen artistiko berritzaileentzat leku berri bat sortzea da, entzulego nagusiarengan bestelako musikenganako jakinmina eta zaletasuna piztearekin batera. www.artoartian.org

………………………………………………………………………………………………

Eten 1998an Bilboren ezkerraldean abiatutako ezohiko musika proposamena, gaurregun bikote gisa. Rock itxurako tresneria lagun, bapateko armiarma sare indartsu eta hipnotikoak sortzen abilak. Gitarra eta baterian oinarritutako arkitektura elektrikoa.

Gora Japon Myriam (bateria, ahotsa) eta Jon (gitarra, ahotsa) dira, 2005 bukaeran Bilbon sortutako bikote basikoa: rock-a eta inprobisazioa lantzen dituzte. Rockaz gainera munduko hainbat txokotako musika ere gustoko dutela erakusten dute hainbat doinutan, Mulatu Astatke edo Marc Ribot bezalako izenak batzuk esatearren. Kutsakorrak

Ibon Rg & Maite Arroitajauregi Minimalismo eta inprobisazioaren uretan igerian dabilen bikotea dugu. Alde batetik Maite Arroitajauregi (Eibar, 1977) dugu, cello-jotzailea, azken urteetan hainbat proiektutan murgilduta egon dena (Anari, Lisabo, dantza, zinema…), eta bestetik Ibon RodrÌguez (Sestao, 1978), bandoneoia jotzen duena proiektu honetan baina azken garaian Eten, Le Noise eta bakarka (www.ibonrg.net) aritu izan dena.

Tüsüri Oier Iruretagoiena dago Tüsüriren atzean, eta Gipuzkoako ingurune industrialenetik dator, Errenteriatik. Musika elektroniko ilun eta industrialean eginiko egonaldi labur baten ondotik, egun giro grabaketen manipulazioan oinarritzen da nagusiki. Iluntasunean beti.

Xedh Jatorriz Gasteizkoa den Miguel A. García -Válvula Antirretorno, Baba Llaga- soinu-artistaren bakarkako proiektua. Barne bidaira gonbidatuz, taupada darion musika, irudi eta kolorez betea, ezohiko berezitasun piktorikoduna.

Charalambides Tom eta Christina Carter bikoteak, 1991ean sorturiko proiektua da, Houston, Texasen. Gitarra eta ahotsean oinarritzen dute beren musika. “A Vintage Burden� beren azken diskoa aurkeztera etorriko dira Azkoitira,
Bartzelona eta Madrilen jo ondoren.

Do Joseba Irazoki (DO, On Benito, Mengele quartet,Iglu… ) musikari Beratarraren egitasmo inprobisatzaile eta esperimentala da. DOren paisai goxo eta atseginak sortzeko, Josebak efektu pedalekin prozesatutako gitarra, harpa eta sokazko bertzelako musika-tresnak erabiltzen ditu

Bizarra Iban Urizar (Cafe Teatro, Mengele Quartet,…) eta Mikel Etxegaraik(Gutariko Bat, Voodo muzak, …) osatzen dute bizarra. Jazza askea denean edo elektronikaren bitartez paisaiak marraztu nahi direnean bezala.
Bizarra, Bzz….rrrrrr….Bzzzzzz………..rrrrrrrrrrrrrrrr.

Volontè A Coruñako musikari kolektiboak, free jazz eta europaldean 60 hamarkadatik aurrera egindako musika askearen eraginak onartzen dituzte. Galiziatik espresuki etorriko dira guregana.

Hiri irudiak hirietan grabatutako soinu-irudien emanaldia. Unai Urkijo, Paralux, eta Perros Callejeros-en lanak ikus-entzuteko aukera.