Iluntze ederra pasa den ostiralean Larraskitun izan genuena. Larraskitun edo, “Le Larraskiton” esan beharko nuke, hori baita Bilbon zabaldu berri den kontzertu aretoaren izena (Bakoitzak bere irakurketa egin dezala, “Le” hori zer dela eta ote den). Azken hiru urteetan uztailan egin izan den “Zarata fest” jaialdiaren “anaia txikia” bezala definitu genezake “O”, lehenaren aldean gauza lasaiago eta ixilagoei leku eman nahi diena. Zarata Fest-en bolumena, distorsioa, gitarra zaratatsuak, soinu zikinak eta oihuak nagusi badira, O-n ordenagailuaren haizagailua edo hozkailuaren motorra ere entzun egiten dira.
Lekuak (txikia baina ederra), jendeak (gehiegi ere ez, baina zegoena entzuteko gogoz), gau ederrak (ez beroegi, ez hotzegi)…guztiak lagundu zuen denok eroso egon ginen giro hura lortzen. Bilbo osoa ikus zitekeen leiho handi baten parean jarrita, azkenean hain-hain ixilak izan ez ziren kontzertuak egin zituzten musikariek. Izarzugaza anai-arrebak izan ziren lehenak, Edorta ordanagailua eta anplifikagailuarekin, eta Amaia pianoarekin. Melankoniara jotzen zuten melodiak, elektronika zaindua, landa grabaketa txikiren bat ere bai…lasai entzutekoa. Bermeoko bikote honen emanaldi edo grabazio gehiagoren zain geratzen gara. Tüsüri izan zen bigarren, eta Joseba Irazoki nafarrak jarraitu zion ondoren, John Cagen “Silencio” liburuko testuak errezitatzen egindako erdi-kontzertu erdi-perfomance batekin. Eta amaitzeko, Yuaf, Yolanda Uriz nafarrak eta Angel Faraldo galiziarrak osatutako bikotea. Elektroakustika bidez manipulatutako txirula emanaldia izan zen hauena, publikoan iritzi kontrajarriak sorrarazi zituena.
Hurrengo O-ren zain gauden bitartean…entzuten al duzue zuen ordenagailuaren haizagailua?