2013ko apirilaren 18an BERRIA egunkariko A Capella zutabean agertu bezala:
Prosumerrak omen gara. Lehen ez dakit zer izango ginen zehazki, baina orain prosumerrak. Ekoizle eta kontsumitzaile aldiberean. Lehen kontsumitzaile edo ekoizle izan aukeratu behar izaten omen genuen. Nik ez dut halakorik gogoan. Beti egin dut bat, gutxiasko, Alvin Tofflerek asmatutako definizioarekin. Eta sinetsi nahi dut denok egin dugula antzeko, guztiz jakitun izan edo ez. Guztiok ekoizten dugu kontsumitzen dugun horren arabera. Kontua da nola.
Musika digital bihurtu zen garaietan, sareak salbatuko zuela kontatu ziguten. MP3 bezalako euskarri digitalek trukerako abantailak ekarri zizkiguten eta streaming teknologiak, berriz, distantziak deusezteko modua, ordura arte ezinezko elkarlanetarako bidea. 2005ean Placard Headphone Festival ospatzen hasi ziren Kanadan, eta ziztu bizian zabaldu zen munduko hainbat hiritara. Ideiak xinplea eta iraultzailea zirudien. Streaming teknologien bidez leku jakin batzuetan festibalak antolatu zituzten, musikaririk eta bozgorailurik gabeko jaialdiak. Munduko edozein lekutan zuzenean jo eta internet bidez kontzertuak transmititzen zituztenek egingo zuten lan hori. Eta festibalaren jatorrizko tokian, berriz, entzuleek kaskoak behar zituzten: espreski hartarako jarritako zulotxoetan konektatu bertzerik ez zuten egin behar kontzertuak entzuteko. Bere arrarotasunean —musikariontzako inorentzat jotzea bezalako zerbait zen—, esperimentuak kuriosoa zirudien, deigarria.
Hurrengo urtean, urrunago joan nahi izan zuten antolatzaileek. Hiru musikari jarri gintuzten jotzen Baionako estudio batean, eta bertze bi Londonen, agertoki gainean. Bateria bat, gitarra eta elektronika Lapurdin, eta bigarren bateria eta baxua Erresuma Batuan. Denak batera, kantu berak jotzen. Oraindik ez dakit, ez dut ondorioztatu, esperimentuak ez ote zuen funtzionatu edo entzulerik ez ote zegoen inon, baina gure truke-elkarlan hark ez zuen inolako feedback-ik izan. Guk geuk ekoitzi eta guk geuk kontsumitu genuen. Teknologiak kontsumitu zuen gainerakoa.
Xabier Erkizia