Abenduak 8 zapatua / Sábado 8 de Diciembre
20:30tan @ Mar de Dios (Av. tenor fleta 8, Zaragoza)

Dj AMSIA (Electrónica Introspectiva)
KEGUAYQUEIN (Pop_Electronica_Experimento)
GENORIMO (Gran Puzzle Cozmico)

Bajo este generoso sobrenombre se presenta el hasta ahora conocido como Carlos Desastre, que tras aventuras junto a formaciones como 713avo amor, Despues de Nunca, Akauzazte o el propio Corsal, se reinventa por enésima vez. El sello mexicano (lugar donde ahora reside El Corsal) Noise Kontrol publica por tanto el que será último trabajo de Corsal Desastre titulado “Por el río baja la vida hacia el mar” para dar paso a la ya viva “nueva piel y nuevo ser musical” Dando Amor. Poeta del ruido y ruido del poeta por igual, el corsal nos deja con la incógnita sobre en que derivará esta nueva transformación, pero seguiremos su pista. De momento, más información en la entrevista realizada para el e-zine Paisaje electrónicos y en su nuevo “espacio” web.

Izen eskuzabal honen azpian aurkezten zaigu orain arte Carlos Desastre bezala ezagutu duguna, 713avo amor, Despues de Nunca, Akauzazte edo Corsal bezalako egitasmoetan parte hartu ondotik hamaikagarren aldiz bere burua asmatzen duen berbera. Beraz, Noise Kontrol disketxe mexikarrak (han bizi da orain Corsal) argitaratu duen “Por el río baja la vida hacia el mar” izanen da El corsal desastreren azken lana, “azal eta izaki musikal berria” den Dando Amor-i bidea egiteko. Momentuz, zarataren poeta eta poetaren zarata den honek, ez digu argitzen zein ondorio izanen dituen eraldaketa berriak baina bere arrastoak jarraituko ditugu. Bitartean informazio gehiago Paisaje electrónicos e-zinerako egindako elkarrizketa honetan eta bere web “espazio” berrian.

Gaur bertan, abenduaren 5a, aurkeztuko dira Donostiako Artelekun Manu Urangaren Hera Piadosa filma eta Ion Arregi, Aitor Bengoetxea eta Martin Ferran-en KEA instalazioa. Ekitaldia ilunabarreko 20etan hasiko da.

Hoy, 5 de diciembre se presentan en Arteleku (donostia) el film Hera Piadosa de Manu Uranga y la instalación KEA de Ion Arregi, Aitor Bengoetxea eta Martin Ferran. El evento comenzará a las 20:00.

Hera Piadosa, 14´23″ (Manu Uranga, 2007)
Honako ikus-entzunezko honek independenteak diren lau atal ditu, eta Super 8 kamara eta kamara digitalen bitartez filmatuta dago. Eszenak osatzen dituzten irudietako asko aktoreek edo parte hartzaileek beraiek filmatutakoak dira. “Maitasuna eta antzezpena: maitasun eza antzezpenarekin batera, ez maitasunaren antzezpena ezta ere antzeztutako maitasuna, baizik eta mailaketa kronologikoan, lehenengo maitasuna baina ondoren antzezpena�.

El audiovisual consta de cuatro secciones independientes y está filmada con cámaras Super 8 y cámaras digitales. Una parte importante de las imágenes que constituyen las escenas han sido filmadas por los propios actores o participantes. “Amor y representación: no amor junto a representación, representación del amor ni amor representado, sino, en graduación cronológica, primero amor pero después representaciónâ€?.

Kea, instalazioa / instalación (Ion Arregi, Aitor Bengoetxea, Martin Ferran)
Planteamenduak edo eta lan-emaitzak ez ditugu inondik inora zentzu errepresentagarri esplizitu baten bitartez garatu. Ariketa, kasu honetan, bestelakoa izan da, errealitateko kasu (oso) konkretu bat (konbustioa) modu fidelean imitatzen duena, baina eraikitze sistema logiko baten bitartez errepresentazio mailan jatorrizko iturritik formalki abstrakzioa eginda azaltzen zaiguna. Nolabait, gizakiaren zentzu esplizituaren mendetasunarekiko anbizio hezitzaileak izan ditzake erakusketa-hausnarketa-ariketa honek.

Jatorrizko formak baino, jatorrizkoa den horren benetako ekintza bat izan dugu erakusketa honen ardatz gisa. Honetarako egoerak erreproduzitzeko sistema eraikitzaile bat erabili dugu, suhiltzaileek formaziorako ariketa eta simulazioak egiteko erabiltzen dutena. Honetaz gain, badago ere lehenagotik datorren artxibo lan bat ere, erakusketaren gorpuztean pisu handia hartu duena. Atal eta errepresentazio ariketa ezberdinak lantzen dira erakusketan, euren arteko loturak modu zuzen batetan probokatuak izan ez diren arren, prozesuan azalduz joan direnak.

Atoma02#kea# proiektua, Madrid Procesos 2007 proiektuaren barruan bekatutako lana izan zen. Lan ildoak, prozesu horrek berak irekitzen zituenak, inongo emaitza edo konkrezioetara heldu gabe garatuak izan ziren, Artelekuk erakusketa bat egitera proposatu zigun arte. Erakusketa hau, Kea proiektuak irekitako bide horiek formalizatzeko balio izan duen ariketa izan da.
Erakusketa ariketa modura ulertzeak, erabakiak bi zentzutan bideratzen ditu, elementu hauen atzean dauden beste hizpideak nola egituratzen diren, alde batetik eta beraien arteko harremanak prozesuak berak nola gauzatzen dituen azalduz bestetik.


Los planteamientos y los resultados del trabajo no son formalizados mediante sentidos explícitos de representación. La ecuación en este caso ha sido diferente. Partiendo de un caso real muy concreto, (la combustión) se presenta dicha situación mediante un sistema lógico-constructivo, que a su vez codifica lo representado abstrayéndolo completamente. De alguna manera, esta exposición contiene ambiciones educativas ante la dependencia del ser humano por el sentidismo explícito.

Más que las formas originarias, son las acciones reales de esas formas originarias las que forman el eje de esta exposición. Para ello, hemos empleado un sistema constructivo empleado en la formación de bomberos que sirve para representar diferentes situaciones-tipos de incendio. Además, la exposición esta también en gran parte formada por un trabajo de archivo que venimos realizando. Esto hace que, en la exposición, se trabajen capítulos y formatos representacionales diferentes, y aunque no hayamos tratado de relacionarlas entre ellas de manera directa, estas relaciones han ido surgiendo durante el propio proceso.
El proyecto Atoma02#kea# fue seleccionado dentro del programa de ayuda a artistas Madrid Procesos 2007. Este trabajo fue desarrollado sin que diera un resultado o concreción formal hasta que llegó la propuesta de Arteleku para la realización de una exposición, la cual hemos entendido como el ejercicio para formalizar los caminos que se abrieron con el proyecto. El entender la exposición como ejercicio provoca decisiones en dos direcciones, en cómo se estructuran las temáticas que subyacen dentro de los elementos seleccionados, y en cómo se formalizan las relaciones que el propio proceso ha creado entre estos elementos.

Euskarazko irratsaio dijitalen aurrekaria den IRRATIA.COM programak 100. saioa eginen du aste honetan eta modu berezian opsatuko dute asteazkenean, hilak 5. Ekitaldi berezi hontarako, deialdi kuriosoa egin dute irratia.com-etik. BASQUE DIGITAL SHEPHERD’S MEETING (Wall street journaleko Keith Johnson-en artikulu polemikoaren haritik) izenarekin saio berezia Bilboko kafe antzokian eginen da, jendaurrean. Zorionak irratia.com eta segi artzai dijital lanak egiten!!

[www.irratia.com]

abenduak 6 osteguna / jeudi 6 décembre
20:00 . Ecole Municipale de Musique (Tarnos, Lapurdi)

le Garazi Philanthropik(e) Orkestra

l’ orchestre multi-instrumentiste, le Garazi Philanthropik(e) Orkestra sortira le 6 décembre prochain son deuxième disque “Musiques (d’) intérieur”, 1000 tirages personnalisés d’un baiser de Maitane (Amanita records)… Il est possible dès aujourd’hui de réserver par mail (ennio74@wanadoo.fr) son exemplaire au prix de 10 euros (au lieu de 12 euros atrif public) en mentionnant son nom, prénom et adresse. (+2.50 euros si envoi postal)

[www.legarazi.com]

Gaurko Berria egunkariaren kulturako atalean Ainara Gorostizuk jakean jartzen du euskal herriko musika eta literatura azoka haundiena, Durangoko diska eta liburuen azoka, kritika egin baino, harridura ikurrak jarriz azokaren izate eta ondorioei.

Durangoko Azokarik ez balitz, zer gertatuko litzateke garai honetan aurkezten diren dozenaka liburu eta diskorekin?
Durangok nola eragiten dio publikoari?
Kontsumoari loturiko ze ohitura hartzen ditu publikoak Durangoren ondorioz?
Ez ote da arriskutsuegia literaturgintzaren eta diskogintzaren merkatu oso bat bost egunen bueltan antolatzea?

Hauek eta galdera gehiago hemen.
Erantzunik bai?

Egunero gertatzen diren ekitaldi kopuruarengatik behintzat inork ez du ukatuko azken urteotan Bilbo ez bakarrik euskal herriko baizik penintsula osoko musikaren hiriburu garrantzitsuenetako bat bihurtu denik. Ez da iada Bilbon jotzen ez duen “lehen mailako” artistarik, berdin zein estilotan eta zein modutan. Mainstream ofizialaren izarretatik hasi eta underground ikusgaitzeraino, gure kultur ajendak etengabe astintzen ditu Bilbotik iristen den egitarau amaigabeak. Baina fenomeno honi arrazoiak bilatzen hasi baino (aski agerikoak dira), gertakizun guzti hauek nola, zein baldintzetan, zer nolako kalitate neurtzaileen bidez gertatu eta bizitzen diren ikustea da interesgarriena. Izan ere Bilbo munduko musika zirkuitu ofizialen mapan kokatu duen bapateko gorakada geldiezin horrek, kanpotik ikusirik behintzat, ezaugarri bat badu, hori, ikusgarritasuna da. Titaniozko katedralaren ikusgarritasun irreal horren dizdirak dena argitu balu bezala, Bilbon gertatzen den musika ekitaldi aunitz ikusgarri dira defektuz, haundi. Baina honetan ere denetarako gustuak daudenez, haunditasun horrek badirudi ez diola inorri molestatzen. Are gehiago, erraz erran genezake gaurko gizartearen gehiengoaren gustukoak direla ikusgarri haundi eta dizdiratsuak. Dinamika horrek ordea bere tranpak ditu eta kasu batzuetan dena dizdira bihurtzeko arrisku haundia dago, interesa edo kalitatearen bizkar.
Halaere berezia eta harrigarria da gau eta hiri berean zer nolako errealitate desberdinak bizi daitezken ikustea. Euskal hiriaren bertze sintoma bat akaso….
Lehengoan zenbait kontzertu entzun eta ikusi ahal izan genituen Bilbon gau bakarrean. Bi mundu desberdin, ustez estetikoki (promozioak irakurriz behintzat) erlazionatuak, baina praktikan guztiz kontrakoak. Alde batetik MEM jaialdiaren ekitaldien barnean eta L’Mono espazio gordean (topatzeko erraza dela ezin erran) doinu elektronikoei eskaini zieten gaua. Dijitalismo deitu zaion musika motari harreta jarriz, kanpoko hiru artista gonbidatu zituen bilboko jaialdiak: PATO, EVOL eta JEFF GBUREK. Lehenak ireki zuen gaua emanaldi umoretsu eta indartsu batekin, SGAEra egindako telefono dei baten grabaketa erabiliz kontzerturako. Ondotik Gburek iparramerikarra goitu zen eskenagainera eta kontzertu baten faltan 6 kontzertu batera egin zituen. Berea luze egin baitzen, momentuka interesgarri eta aunitzetan enfoke garbirik gabekoa. Gaua ixteko bartzelonako EVOL (kasu honetan bakarlari moduan) saiatu zen kontzertu aretoa biziarazten. Eta saiatu diot ez baitzuen egiterik izan, soinu ekipoak arazoak ematen hasi eta etzuelako behar bezala funtzionatu. Laister bilatu zion soluzioa arazoei. Futbol partidatan ikusi ohi diren bozina horietako bat manipulatuz jarraitu zuen, bozinaren gasa eta ondorioz kontzertua bukatu arte.
Minutu guttitan L’Mono bezalako autojestioan oinarritutako espazio batetik EITBren egoitza berrira egin genuen salto. Mutur batetik bertzera. Bertan Peter Greenawayren Notv egitasmoaren emanaldi bat antolatu zuen EAEko komunikabide publikoak euskadi irratiaren 25. urteurrenaren aitzakian. Ikaragarrizko kontrastea: Autojestioaren baldintza larrietatik teknologiaren alarde ikusgarri eta harroenera. Eta emaitzak ere, araberakoak. Greenaway-ren emanaldiak ikuskizun hitzak eduki dezaken definizio hutsalenean jo zuen, erdiz erdi. Ikusi eta listo. Itxura batean horixe da zinemagile honen proposamenak eskaintzen duen bakarra, inora eramaten ez duen, ezer erraten ez duen irudien betekada amaigabe bat. Ikusgarritasuna teknologiaren esku utziz (edozer izan daiteke ikusgarri horrelako 3 pantailatzarrekin eta soinu ekipoarekin!), zinemaren heriotza aldarrikatzen duen lana baino hollywoodeko ikusgarritasun eta liluragarritasun eternoaren apologiaren antza gehiago du Notv honek. Hori bai, garaiok agintzen duten “garaikidetasun teknologikoz” apaindurik. Azken finean, espero al genezaken obra helduaren aurrean, Greenaway-k, espektakulu hontarako espreski asmatu dioten makinaren (hau ere ikusgarria eta ongi erakutsia…) aurkezpen demoa egin zuelaren antza hartu genion, bai nik, baita inguruan topatutako askok. Dizdira hutsa.
Beharbada Euskal hiriaren eta bereziki honen “zentrua” bihurtu den Bilbon topa daitezken kontradikzioak izan daitezke. Beharrezkoak akaso… eta beharbada kultura bere izaera zabalenean ulertzeko eta onartzeko gaitasun apalak eragindako banaketa. Akaso hobe izanen zuten “telebistarik ez” bilatu nahi zutenek L’Monora joatea, eta musika elektronikoen teknologiaren alardea bilatzen zutenek Greenaway-rengana joatea… batek daki.

X.Erkizia

Abenduak 7 ostirala / viernes 7 de diciembre
22:30 @ Matadeixe (Azkoitia)

C-UTTER (Bartzelona)
THE DEGUEJE (Cádiz)
RINUS VAN ALEBEEK (Holanda)