LOS JIJOJAS
Héctor Rey: efecto Larsen
Rolando Hernández: objetos

23 / 5 / 2014 @ CLUB LE LARRASKITO, BILBAO (Errekalde – Larraskitu 33, 4º)
+ Berta Escalas & Leo Burge, Olatz Otalora, Concierto 6000

25 / 5 / 2014 @ LA CANÍBAL, BARCELONA (Nàpols 314)
+ I treni inerti (Ruth Barberán + Alfredo Costa Monteiro)

31 / 5 / 2014 @ ALTES FINANZAMT, BERLIN (Schönstedtstraße 7)
Multiversal Festival

ZOOM OUT
Itziar Okarizek zuzendutako lantegia

Artium, ekainaren 9tik- 14ra bitartean
Ordutegia: 10.00etatik 14.30etara (ostirala 13an 16.30etatik 21.00etara)
Izen- ematea: proklamar@gmail.com (dohakoa, ekainaren 2a baino lehen)
Lantegiaren aurkezpen eguna: ekainak 13 eta 14
* Azala eta Artiumen arteko lankidetzan burutuko den PROKLAMA ≠ 1 egitarauaren barruan
** + INFO PDF erantsian

Read the rest of this entry »

2014ko maiatzaren 15ean BERRIA egunkarian agertu bezala:

Vulfpeck izeneko soul-pop talde iparramerikarrak 20.000 dolarreko dirusaria jaso du berriki ia ezerezen truke. Horretarako, taldeak enbidoa luzatu dio streaming bidezko iraultza lau haizeetara zabaldu zuen Spotify plataforma digital suediar ezagun, erabiltzeen iritziz erabilgarri eta musikari anitzen iritziz kritikagarriari: musikarik gordetzen ez duen disko isila asmatu —estrategikoki Sleepify izenez—, plataforman zintzilikatu eta jarraitzaileei konpultsiboki erreproduzitzeko eskatu zien. Erreprodukzio bakoitzeko 0,007 dolar ordaintzen dizkio artistari Spotifyk; beraz, disko mutua 3 miloi aldiz errepikatzea lortu zuen talde amerikarrak, betiere beren bira berria martxan jartzeko diru nahikoa lortzeko helburuarekin. Spotifyk segidan erretiratu du diskoa, ez dituela euren arauak betetzen argudiatuz. Baina Spotify klub pribatua dela onartuta, zalantza sortu zait klubeko arduradunak benetan kezkatzen dituena ez ote den musikariek egindako erabilera interesatuak azaleratutako arazoa, eta ez hainbertze arauak ez betetzea.

Onar dezagun: joaldi bakoitzeko 0.007 dolarrekin biziko den musikaririk ez da existitzen oraindik (lehen) munduan. Hala ere, eskuragarritasuna aitzakia gisara hartuz eta sare sozialek errepikatzen diguten mezu gaiztoa amu gisara erabiliz —«hemen ez bazaude, ez zara existitzen»; «ez baduzu Spotifyrik, ez zara musikazalea»—, Spotifyk milioika musika gehitu ditu bere katalogoan. Batzuk guztiz legalki, bertzeak ez ikusiarena eginez.

Ez genuke ahantzi behar Spotifyren helburua bazkideek ahalik eta klik gehien egitea dela. Musika, helburua baino gehiago, medioa da. Baina erosoa da, eta hori du arrakastaren sekretua. Etxetik mugitu beharrik gabe, tarifa bat ez den bertze inolako erantzukizunik eskatzen ez duen zerbitzua eskaintzen du.

Sare sozialak justifikatzeko zaleenganako komunikazio zuzena arrazoi gisara erabiltzen den garaiotan, musikazaleok (egile eta ekoizleek barne) serioski pentsatu beharko genuke ea hori ote den amesten dugun entzulearen profila.

 Xabier Erkizia

RELAY: Dícese de un concierto múltiple de improvisación libre proyectado en la esfera pública, una celebración del espacio y del momento en la que participan numerosos artistas. Una oportunidad para el público de experimentar la música con una libertad y una accesibilidad imposibles en una sala tradicional de conciertos.

RELAY VIT-GAS
MAIATZAK 17 MAYO, 18:00
MAIATZAK 18 MAYO, 12:00
ARTIUM / VITORIA-GASTEIZ

AINARA LEGARDON / ÁLVARO BARRIUSO / EDU COMELLES / IBAN URIZAR / IDOIA ZABALETA / JAVIER PEDREIRA / LALI BARRIÈRE / MANOLO RODRIGUEZ / MARIO SARRAMIÁN / MIGUEL ANGEL GARCIA / NAIEL IBARROLA / PALOMA CARRASCO / RUBÉN GUTIERREZ / RUTH BARBERÁN / WADE MATTHEWS / XABIER ERKIZIA

Historia del Relay
El primer Relay tuvo lugar en el 2:13 Club de Londres, organizado por el guitarrista improvisador, John Bisset. Durante muchos años fue un acontecimiento anual. Tras esa primera experiencia, otros improvisadores han organizado Relays en numerosos lugares. El percusionista alemán Burkhard Beins aprovechó una central eléctrica abandonada en Berlín para ello, y el chelista Nikos Veliotis hizo algo similar en Atenas. El improvisador electroacústico Wade Matthews ha organizado dos en el Museo Reina Sofía en Madrid, otro en un mercado de seda del siglo XVI en Deir el Kamar, en las montañas Shouff del Líbano y un cuarto en la Facultad de Las Artes de la Universidad Nacional de Uruguay, en Montevideo. Por otra parte, la violista suiza Charlotte Hug ha organizado un Relay memorable en las catacumbas de París (un acontecimiento underground en todos los sentidos). Y la flautista improvisadora Jane Rigler organizó dos Relays en el Museum of Modern Art de Nueva York con motivo del primer aniversario de su nuevo edificio. Una característica del Relay es el reconocimiento de las contribuciones de anteriores organizadores y el esfuerzo por incluirles siempre que sea posible. Bisset, Beins y Veliotis participaron en todos los primeros Relays, mientras que Beins, Veliotis, Hug y Rigler actuaron en los organizados por Matthews. Beins, Veliotis, Bisset y Matthews participaron en los dos de Jane Rigler en el MOMA y Matthews estuvo presente, también, en el de las catacumbas parisinas, organizado por Charlotte Hug. Ni que decir tiene que la presencia de participantes experimentados puede mejorar considerablemente los resultados. Otros participantes en los Relays de Nueva York fueron Robert Dick, Jack Wright, Ikue Mori, Pauline Oliveros y Joan La Barbara. Otra característica es la participación de improvisadores de disciplinas afines a la música. La danza ha tenido su lugar en varios Relays a través de la participación de la improvisadora franco-tahitiana Valérie Métivier y la improvisadora y coreógrafa española Elena Alonso entre otros, y siempre hay sitio para otras disciplinas.

¿Cómo funciona el Relay?
A una hora especificada, tríos de músicos comienzan a improvisar en varios lugares cercanos. Diez minutos más tarde, se incorpora otro grupo de participantes, cada uno de los cuales puede elegir libremente a qué lugar dirigirse. Cuando llega, uno de los músicos que ya está allí debe irse, dirigiéndose a otro lugar donde relevará a otro que allí está tocando, etc. Este proceso dura dos horas, de forma que la música cambia constantemente a medida que los músicos llegan, tocan, y se van de cada lugar. También es posible que durante la última media hora todos los músicos se desplacen gradualmente a uno de los espacios, para así acabar el evento tocando todos juntos.

Además del Relay en Vitoria-Gasteiz, se celebrarán otros tres en el estado:

RELAY VALENCIA
10 DE MAYO / GALERÍA LUIS ADELANTADO / VALENCIA
AINARA LEGARDON / ALEJANDRO ROJAS-MARCOS / ÁLVARO BARRIUSO / ANTONIO SANCHEZ / AVELINO SAAVEDRA / BARTOLOMÉ FERRANDO / CARLOS EDELMIRO / EDU COMELLES / FRANCESC LLOMPART / JAVIER PEDREIRA / JOSEP LLUíS GALIANA / MANOLO RODRIGUEZ / MARTA GONZALEZ / MARTA SAINZ / NEGRO / WADE MATTHEWS

RELAY MADRID
24-25 DE MAYO / ESPACIO CRUCE / MADRID
AINARA LEGARDON / ALEJANDRO ROJAS-MARCOS / ALESSANDRA ROMBOLÁ MARTA SAINZ / ÁLVARO BARRIUSO / CARLOS COSTA / EDU COMELLES / JAVIER PEDREIRA / JAVIER PIÑANGO / JOAN ESPASA / LALI BARRIÈRE / MANOLO RODRIGUEZ / MARIO SARRAMIÁN / MIGUEL ANGEL GARCIA / PALOMA CARRASCO / RUBÉN GUTIERREZ / RUI HORTA / TOMÁS GRIS / WADE MATTHEWS

RELAY SEVILLA
28-29 DE MAYO / CICUS, UNIVERSIDAD DE SEVILLA / SEVILLA
AINARA LEGARDON / ALEJANDRO ROJAS-MARCOS / ANTONIO CORRALES / ANTONIO PÉREZ / CARLOS COSTA / EDU COMELLES / EMILIO SALVATIERRA / FERRAN FAGES / GUSTAVO DOMÍNGUEZ / JAVIER PEDREIRA / MANOLO RODRÍGUEZ / MARÍA M. CABEZA DE VACA / MARTA GONZÁLEZ / MIGUEL A. GARCIA / NATALIA JIMÉNEZ / PACO BAÑOS / SARA MARTIN / SERGIO ROJAS-MARCOS / WADE MATTHEWS

THE POLITICS OF RECORDED SOUND. Xabier Erkizia
soinu instalazioa / instalación sonora

Maiatzaren 15etik ekainaren 21era / Del 15 de mayo al 21 de junio
KOLDO MITXELENA kulturunea, DONOSTIA-SAN SEBASTIÁN 
LIBURUTEGIA ETA JAKINTZA erakusketaren barne
Dentro de la exposición LA BIBLIOTECA Y EL SABER

THE POLITICS OF RECORDED SOUND (Soinu grabatuen politikak)
4 bozgorailutarako soinu-konposizioa + idatzia + inpresioa + soinu-dokumentazioa

Izenburutik hasita, instalazio honek gure kultur iruditeria osatzen duten soinuekin ditugun erlazio arraroengan jarri nahi du arreta. Gaur egun oraindik, soinuak gure ondare historiko eta kulturalaren parte bezala ulertzeak, nahitaez jakintza komuna bezala ulertzen dugunari ezartzen zaizkion politikek gordetzen dituzten kontraesan haundiak agerian uzten dituzten definizio jakin batzuen aurrean jartzera behartzen gaitu. Egiletzak, hauen eskubideak, zabalpenerako eta komerzializatzeko erabiltzen diren sistemak, kontsumo moduak, askotan zentsura ariketa bihurtzen diren erakundeen errezeloak… denak dira soinuzko dokumentu hauekin dugun erlazioa modu naturalean ulertzea eragotzi eta arrarotzen duten politiken adibide.
Euskal Herrian egindako soinu grabaketa zaharrenetako batzuk eredu hartuta, -hain zuzen Leon Azoulay doktoreak 1900. urtean eta Rudolf Trebisch etnografoak 1912-1913an egindakoak-, instalazio honek, kultur dokumentuen katalogazio lanen ardura duten zentruetan, bereziki gorde beharrekoa fisikoa ez denetan, ze arazo sortzen diren azaleratu nahi ditu. Eta aldiberean, askotan gure iragana ulertzeko ezinbesteko diren dokumentu horiekiko dugun ezezagutzari buruz hitz egin nahi digu.
Instalazioa erakusketaren dokumentazio aretoan entzungai dauden irrati-dokumental zenbaitekin osatzen da.

Xabier Erkizia (Lesaka, 1975) soinu artista, ekoizlea eta kazetaria da. AUDIOLAB elkarteko kide, azken 15 urteotan ERTZ Bertze Musiken jaialdiaren antolatzaile lanak egin ditu. Europako, Amerikako nahiz Asiako hainbat herrialdetan erakutsi izan du bere lana, bai grabaketa, bai zuzeneko emanaldi edo baita instalazio modura ere.

Ausarta zaitez: “Irudimena” sormen lehiaketan parte hartu! Azken astea duzu!

Euskal kultur erakundeak eta Azkue Fundazioak, Soinumapa.net egitasmoarekin elkarlanean, dute lehiaketa hau antolatzen laugarren aldiz, maiatzaren 16a arte. Parte hartzea errexa da: soinu bat hautatu behar duzu antolatzaileek proposatu zerrendan eta horretan oinarritu sormen lan baten bidaltzeko. Aukeran diren 9 soinu horiek Euskal Herriko soinu mapa egitasmotik datoz. Hautatzen duzun soinuan oinarrituz hiru aukera dituzu:
- soinu berri bat sortu (edozoin motakoa, musika, kantua, arrabotsa, nahasketa…),
- euskarazko testu bat idatzi (edozoin generotan, poesia, narrazioa, deskripzioa, bertsoak…)
- irudi bat egin (argazki, marrazki edo margo bat eginez…).
Sari ederrak dira irabazteko!

_________

Derniers jours pour participer au concours de création “Irudimena” !

L’Institut culturel basque et la Fondation Azkue de Bilbao, en collaboration avec soinumapa.net organisent jusqu’au 16 mai la 4ème édition du concours “Irudimena”. Inspirez-vous de l’un des 9 sons sélectionnés par les organisateurs et proposez votre création! C’est en effet de l’un des 9 sons sélectionnés sur la plateforme Soinumapa dont les participants devront s’inspirer pour au choix:
- récréer une autre bande sonore (musique, chant, bruitage, mixage…)
- rédiger un texte en langue basque (quel que soit le genre, descriptif, narratif, poétique…)
- produire une image illustrant le son (photo, dessin, peinture, …)
Les deux premiers lauréats de chaque catégorie (son, image, texte) seront récompensés.

UNCONSCIOUS ARCHIVES #12
Mattin / Makino Takashi / Pant
Unconscious Archives

Wednesday, 14 May 2014 from 19:30 to 23:00 (BST)
Apiary Studios – 458 Hackney Road, London, E2 9EG
London, United Kingdom

http://unconscious-archives.org/UA12-Mattin-MakinoTakashi-Pant

2014ko maiatzaren 1ean BERRIA egunkarian agertu bezala:

Zergatik gara musikariak gitarristak edo saxofonistak, eta margolariak ez dira pintzelistak?», entzun diot galdera Wade Mathews musikariari. Ezohiko ateraldia izateaz gain, bere hitzek balio dute kulturgile edo artegile izatea pentsa baino zailagoa dela gogorarazteko kultura eta artea luxu preszindibleak direla uste dutenei. Profesioa onartzea edo ofizio bihurtzea lan zaila eta konplexua da artistarentzat. Kontrako mezua maiz eta arin xamar entzuten dugun arren, zaila bada norberak egiten duena artea dela onartzea, are zailagoa da norberak artista izaera, ez akaso onartzea (hori denok egiten dugu, iturgin edo igeltseroek barne), baizik eta profesionalki baldintza duinetan praktikatzea.

«Egunero gosaria egiteak ez zaitu sukaldari bihurtzen. Era berean, musika egiteak ez zaitu musikari bihurtzen», kontatu zidan Iñigo Ugarteburuk. Musikari ofizioaren gaur egungo egoera ulertzen saiatze hutsak arazoak sortuko dizkigu nahitaez musikariei buruz errotuta dauzkagun usteekiko. Azken 40 urteotan musikaren industria erraldoiaren egiteko moduen bidez eraikitako topikoak oraindik bizirik dauden honetan, musikaria, profesionala, mamu baten antzeko zeozer bihurtu da. Kanpotik begiratuta, agertokiaren glamour-ak garai bateko izarren luxuzko bizitzaren ikuskizun zaharkitua ikusarazten digu, taula gainean daudenen errealitateak guztiz bertzelakoak izan daitezkeela pentsatzeko susmorik gabe. Inoiz baino disko gutxiago saltzen den arren, oraindik musikariak diskoen salmentetatik aberasten direla sinetsita bizi gara. Ez gara konturatzen gaur egun diskoak musikarien etxeetako Ikeako apal merkeetan pilatzen direla. Foku azpian, topikoen dirdirak gailentzen zaizkie errealitatearen itzalei.

Erraterako, berriki, Jason Molina (Songs: Ohia), Chuck Schuldiner (Death) eta Vic Chesnutten heriotzek erakutsi digute musikarien fokutik kanpoko errealitate zenbait. Super-izarren luxuetatik urrun, bizitza osoa taula gainean eman ondotik, gaixotasunaren gastuei aurre egin ezinagatik joan dira hiru profesional hauek.

 Xabier Erkizia