Berria egunkariak 2011ko uztailaren 28an A CAPELLA atalean argitaratu bezala:

Ez da denbora aunitz pasa kazetari bati, ia profezia modura, hamarkada hau aspaldikoen artean musikalki aspergarriena izango zela irakurri nionetik. Ausardia behar da, edo probokatzeko grina bestela, halako baieztapen bat egiteko, bereziki hamarkada hasi bertzerik ez denean egin, eta seguru aski ez da hori sinesten duen ez kazetari ez musikazale bakarra. Ongi pentsatzen hasita, gaitzespen mota hau belaunaldiz belaunaldi gertatzen den fenomenoa da. Gaztetan kosta egiten zaigu ulertzea gu baino zaharragoak diren musikazaleek zergatik gutxiesten duten edo zergatik ez duten entzuten gure musika, baina zahartuz goazen heinean, poliki-poliki gauza berbera egiten dugu guk ere ondotik heldu zaizkigunekin. Prentsak edo kritikak ikaragarriak direla errepikatzen diguten arren, entzuten ditugun musika berriak, talde berriak, aspaldian entzun genituela iruditzen zaigu, gure garaian jada hori baino talde hoberik bazegoela sentitzen dugu, eta musika hori bera hobeto egiten zutenak, gainera.

Azken urteotan 90eko urteetan Ipar Amerikan sortu eta garai hartan rock alternatiboa deitu zitzaion mugimendu hartako talde zenbait ikusi dugu berriz agertoki gainean. Eta kasu aunitzetan, bueltatze horiek ez dira, (itzalitako) izarrekin gertatzen den bezala, industriaren revival gosearen ondorioz sortutako fenomenoak, gure nostalgia kolektiboek sortutako behar asegaitzen aztarnak baizik.

Joan den asteburuan Mulatu Astatkek Elorrion eman zuen kontzertua entzun zutenek akaso ulertuko dute zeri buruz ari naizen. Sentsazio arraroak sortzen baititu Astatke bezalako musikari eskarmentudun bat bere kantuak Broken Flowers pelikula edo Bill Murray aipatuz aurkezten entzuteak. Ez bada, behintzat, bere musikan erretrataturik ageri den Etiopia, garai eta momentu hartako musikariek sortu zuten iraultzatxo harekin batera bukatu zela gogorarazteko. Harrigarria da zeinen erraz sortzen ditugun lurrunezko paradisuak musikaren bidez, faltsuak aunitzetan, idealizatuak gehienetan. Eta harrigarriago zein gogorekin eta grinarekin gordetzen ditugun, urteak aurrera joan ahala, gure nostalgiak elikatzeko.

Xabier Erkizia

argazkia: Listening to a gramophone on-board ship during an expedition, May 1930.
© NMeM / Hulton-Getty / Science & Society

This entry was posted on Friday, August 12th, 2011 at 9:57 am and is filed under iritzia/opinión/essay.