(gaur ere ezin eutsi…)

Entzuten duzu mundua zure barruan lehertzen? Aditzen duzu? Aditzen duzu mendien negarra, lurraren intziria, errekaren xuxurla, oihanaren ahots bizia zure bihotzean taupaka? Aditzen duzu jendearen egonezina, aditzen duzu bizi beharraren larria, aditzen duzu denboraren joanak, agonia kanpaien antzera, jendearen barruan sortzen duen oihartzuna? Aditzen duzu ur geldi hauen kiratsa? Aditzen duzu agintarien larderia betierekoa? Aditzen duzu zenbat hitz egiten duten ezer ez esateko, zenbat lan egiten duten ezer ez aldatzeko? Aditzen duzu bizitza irabazteko bizitza galtzen duten munduko langile guztien nekea? Aditzen duzu txiroaren tormentu estetikoa? Aditzen duzu jendea egunero ezinaren mina irensten? Aditzen duzu bere buruaz beste egitea erabaki duten guztiek erabakia hartzeko orduan begien aurrean zeukaten paper zuriaren isiltasuna? Aditzen duzu izuaren barre algara zitala? Aditzen duzu jendeen arteko tarte horren tentsioa? Aditzen duzu mundua gutako bakoitzaren barruan lehertzen? Aditzen duzu jateko ere ez daukan emakumea Idurre Eskisabeli laguntza eskatzen, bertakoa dela ziurtatzeko karneta erakusten dion bitartean? Aditzen duzu intimoa ez omen den bizitza publiko horren mina? Aditzen duzu?

Xabier Gantzarain

This entry was posted on Sunday, May 5th, 2013 at 11:57 am and is filed under iritzia/opinión/essay.