[homo022] XEDH: armiarma (2007)

“No adoro necesariamente los cuerpos podridos, pero hay una textura del cuerpo podrido que es increíble. Has visto alguna vez algun pequeño animal podrido? Me encanta mirar estas cosas, tanto como mirar muy de cerca a los arboles, una pequeña oruga, una taza de café o un trozo de tarta. Si las miras de cerca las texturas son preciosas.”
David Lynch.

Coincidió la lectura de esta cita sonsacada del libro “Catching a fish” del director de cine norteamericano con la escucha del penúltimo trabajo publicado por el artista conocido como xedh. Resulta que las dos situaciones, ademas de coincidir, supieron combinar, añadirse, compartir. Será porque este “armiarma” es una invitación a conocer algunas de esas texturas que nos propone Lynch, o porque xedh no anda muy lejos del fluir del americano. Pudo ser que yo mismo me dejara seducir por la siempre asombrosa capacidad de sugestión del sonido y que casi a modo de sinestesia llegara a confundir ambas referencias. Podría ser la situación y el momento, incluso el sospechoso azar que me empujaran inexplicablemente a atar ambos cabos. Pudieron y podrían ser éstas y otras muchas razones, pero lo que queda claro es que xedh, al igual que el citado, mira, escucha de cerca, y lo que es mejor, nos deja, nos invita a escuchar de cerca, a observar las aristas sonoras de la araña que protagoniza el disco. Llegado al caso, tambien podría ser que la araña no sea armiarma, o que de escucharla tan de cerca deje de ser araña, al igual que la taza de café deja de serlo al mirarlo muy de cerca. En ese caso tendría razón aquel al reivindicar la belleza del cuerpo podrido. Y puede que éste sea el trabajo más podrido de xedh hasta la fecha. Pero es el más bello.

X.Erkizia

:: entzun / escucha:

Audio clip: Adobe Flash Player (version 9 or above) is required to play this audio clip. Download the latest version here. You also need to have JavaScript enabled in your browser.

[www.xedh.org] [www.homophoni.com]

Segunda entrega del programa de radio Ohozpelak baleitu dedicado en esta ocasión a la txalaparta. El programa se puede escuchar en las webs de las radio INFO7 y Bilbo Hiria irratia.

Ohozpelak baleitu irratsaioaren bigarren emanaldia, oraingoan txalapartari begira. Saioaren grabaketa sarean entzun daiteke INFO7 eta Bilbo Hiria irratien webguneetan.

Audio clip: Adobe Flash Player (version 9 or above) is required to play this audio clip. Download the latest version here. You also need to have JavaScript enabled in your browser.

MEZUAK LEKUZ KANPO: Eskizofoniari omen
MESSAGGI FUORI LUOGO: omaggio alla Schizofonia
Xabier Erkizia . Iñigo Telletxea

abenduak 13 osteguna / giovedi 13 dicembre
12:00 PORTA MAGICA (Piazza Vittorio)
17:00 Piazza del Popolo

abenduak 15 larunbata / sabato 15 dicembre
14:00 T_Nello di Genzano (Via Perino, 4. Genzano di Roma)

abenduak 16 igandea / Domenica 16 dicembre
12:00 Piazza Campo dei Fiori

[Associazione Culturale Euskara]

Schizofonia: refere-se ao rompimento entre um som original e sua transmissão ou reprodução eletroacústica

Raymond Murray Schafer-ek, Deleuze eta Guattarik ziotenaren haritik, fonografoaren asmakizunak ekarriko zuen ondorio zuzenenetako bat deskribatu zuen Eskizofonia hitzaren bidez. Bere iturritik banandurik dagoen soinuaren erreprodukzioa deskribatzeko erabiltzen den hitza da. Baina Eskizofonia 1836an Samuel F. Morsek asmatu zuen telegrafo elektrikoarekin hasi zen, distantzia hurrunetik soinu bidez komunikatzeko gai zen asmakizuna egin baitzuen. Ia 150 urteren ondotik, eskizofonikoak garela erran genezake, lasai aski onartu baitugu soinuaren eta honen jatorriaren arteko dibortzioa. Horrenbeste, gaur egun esperientzia akustiko normaltzat jotzen dugula, garai batean naturaren eta ingurugiroaren soinuekin egin genuen bezala. Eskizofonia hortaz, izatez gain, egin ere egiten da, interpretatzen da, etengabeko performance bat da. Errproduzitutako musika oro da eskizofonikoa, irratia, telebista, telefonoa… komunikabide oro da eskizo, eta gure autoa ere bai.

Raymond Murray Schafer, al filo di Deleuze e Guattari, ha descritto, attraverso la parola SCHIZOFONIA una delle conseguenze dirette dell’invenzione del fonografo. La parola si utilizza per descrivere la riproduzione del suono che è separato dalla sua fonte. Ma la Schizofonia iniziò con il telegrafo elettrico inventato da Samuel F. Morse nel 1836, cioè con la possibilità di comunicare, a grande distanza, attraverso il suono. Dopo quasi 150 anni potremmo dire che siamo schizofonici, avendo tranquillamente accettato il divorzio tra la fonte sonora e il suono steso. Al punto di considerare un’esperienza acustica normale, così come una volta facevamo tra i suoni dell’ambiente e la natura. La schizofonia perciò, oltre a esistere la si produce, la si interpreta, è una performance senza sosta. Ogni musica riprodotta è schizofonica, la radio, la tv, il telefono… ogni mezzo di comunicazione è schizo, e anche la nostra macchina.

[www.euskara.it]

abenduaren 12a asteazkena / miercoles 12 de diciembre, 21,00
Circolo Gianni Bosio di cultura popolare
Via Sant’Ambrogio, 4 . Roma (Italia)
settimana basca 2007 euskal astea

ORNITORRINKUS:
Maialen Lujanbio: ahotsak, hitzak
Judith Montero: saxofoiak
Xabier Erkizia: hots, elektronikak eta espazializazioa
Iñigo Telletxea: Soinua
Ibai Gogortza: argiztapena

Antolatzailea: Associacione Culturale EUSKARA

El ensemble de música contemporánea KURAIA nos presenta, casi de puntillas (resulta muy dificil encontrar información sobre la programación en la red o en medios) y discretamente, la programación del FESTIVAL KLEM 2007, que se viene celebrando desde primeros de noviembre en Bilbao y alrededores. La edición de este año fue inaugurado por Gabriel Erkoreka que ha dirigido durante todo el mes una serie de conciertos en el Guggenheim interpretando su obra “Hamar” (no sabemos muy bien si como aniversario del ensemble o del museo, o las dos..). Una vez pasados estos conciertos esta semana el festival se sumerge en el grueso de su programación con 3 conciertos, videoproyecciones e instalaciones (Enrike hurtado, Mikel Arce…).

KURAIA musika garaikideko musika taldeak hankapunttean (egia erran ikaragarri zaila da egitarauaren berri jasotzea bai sarean nahiz komunikabidetan) eta oso ixil aurkeztu du 2007ko KLEM JAIALDIAren egitaraua, joan den azaroatik Bilbon eta inguruetan ospatzen ari dena. Aurtengo jaialdia Gabriel Erkoreka konposatzaileak ireki zuen Guggenheim museoan egindako kontzertu sail batekin, eta bere “Hamar” obra interpretatuz (ez dakigu zehazki taldearen edo museoaren urteurrenari ohore eginez, edo biei…). Behin kontzertu hauek pasatuta, aste honetan egitarauaren zati potoloena gertatuko da, 3 kontzertu, bideo emanaldiak eta instalazioak (Enrike hurtado, Mikel Arce…) erakutsiz.

……..
Abenduak 10 astelehena / Lunes 10 de Diciembre
KulturLeioa . 20:00
Concierto del Ensemble Kuraia: “Música de Italia y Euskadi “
Kontzertua, Ensemble Kuraia: “Italia eta Euskadiko musika”
Obras / Obrak: Belcastro, Ibarrondo, Larrauri, Lazkano…

Abenduak 11 asteartea / Martes 11 de Diciembre
KulturLeioa . 20:00
Proyecciones de vídeo-arte y del documental “Homenaje a Félix Ibarrondoâ€?
“Homenaje a Félix Ibarrondoâ€? dokumentalaren eta zenbait bideoarte lanen proiekzioa

Abenduak 12 asteazkena / Miercoles 12 de Diciembre
KulturLeioa . 20:00
Concierto del Ensemble Kuraia: “Compositores Vascos de ayer y de hoy�
Kontzertua,Ensemble Kuraia: “Atzo eta gaurko euskal konposatzaileak�
Obras/obrak: Bernaola, Padre Donostia…

Abenduak 13 ortzeguna / Jueves 13 de Diciembre
Paraninfo de la Universidad de Deusto . 19:30
Concierto del Ensemble Kuraia Xº Aniversario
Ensemble Kuraia: X. urteurreneko emanaldia

[egitarau osoa / programa completo]

> Stockhausen interview 7:08

> “Kontakte”

> Stockhausen on Sounds (1972) 10:15

> “Helicopter String Quartet” 2:17

> “Hymnen” 4:08

Stockhausen gabe musika elektronikoa gauza bera ez zela izanen errateak ez luke inor harritu beharko. Musikalki nahiz pertsonalki polemikoa bezain berezia, goraipatua bezain kritikatua eta maitatu bezain gorrotatua izan zen alemaniako konposatzaile hau. 50 eta 60ko Damstadt-etik pasa ziren konposatzaile talde errepikaezin hartako pertsonai berezienetakoa zen ezpairik gabe. Lehenbizi Schoenberg-en dodekafonia baztertu zuen, gero talde konposizioa erabiltzen hasi zen teknika modura. Musika konkretuaren bidez soinu elektronikoarekin egin zuen amets eta soinuaren espazializazioa “asmatu” zuen “Gesang der Jünglinge” konposizioarekin. Zorizko musikari ekin zion, helikopteroekin interpretatzeko konposizioei gero, eta 2001ean mundu guztiak ezagutu zuen 11-Seko atentatuen inguruan erran omen zituenengatik. 79 urterekin zendu da. Ez da gutti bizitza bakarrerako.

[www.stockhausen.org]

EDORTA IZARZUGAZA: Autoerregistroa (hamaika, 2007)

Zenbait bildumatan (ikus euskal interpretatzaile berriak), talde-inprobisazio grabaketetan (ikus, bertzeak bertze bilekidu edo fremdsprachen berria) edo zuzeneko emanalditan (bakarrik edo bertzeak bertze AS11, Iñigo Telletxea edo Johannes Buff bezalakoen ondoan) parte hartu ondotik, aspalditik geunden Edorta Izarzugazaren lehen “bakarkako” diska den honen zain. Baina ez du hala dirudi. Kontuz, ez gaizki ulertu, Izarzugazaren lan berri honek, nagusiki emaitzak erakusten duen heldutasunarengatik lehen diska ez duela dirudi erran nahi baitut, ez bertzerik. Orain arte, aipatutako ibilbide guzti hortan bermeokoaren aurpegi desberdin zenbait ezagutu ahal izan dugu: bata, lehorra, gogorra baina ikaragarri efektiboa, oinarrian soilik anplifikadorea erabiliz musika-tresna modura, eta bigarren pausu bat, are apainduagoa eta konplexuagoa (horrek suposatzen dituen arrisku guztiekin), gitarra eta konputagailua erabiliz. Zentzu hortan diska honek bi ibilbide horien laburpen gisako bat izan nahi du, edo bi bide horien artean kokatzen da behintzat. Bai azalean baita konposizioen izenburuetan ere haragiari eta odolari (bere ogibideari keinu eginez) egindako erreferentzia mordoa duen lan honi, gordintasun gisako bat gordetzen badu ere, ederki igartzen zaio lasai, denborarekin eta su baxuan sukaldatutako jakia dela. Eta beharbada horregatik ez da harritzekoa Enrike hurtadorekin sortutako “Gordinik” inprobisazioa izatea diska irekitzen duen lehen pieza. Sukaldetako bazkari hoberenen moduan, sarrera (hotza) gisako lana egiten du pieza honek, gerora etorriko dena aurreratzen hasiz, baina presarik gabe, lasai. Hau da, logikoki, neurri haundi batean gutxien “konposatuta” dagoen pieza, eta beste bien aldean desberdinena. Eta horrek garrantzirik kentzen ez dion arren, diska bere osotasunean ulertzeko trabak jar ditzazke. Izan ere, lehen pieza honen ondoan, hurrengo biak “Onarpena” eta “Bide Gurutzea” izenekoak, Izarzugazaren lana modu osoagoan islatzen dute. Nahasketa eta soinu diseinu elegante batekin apaindurik, aipatzen genuen gordintasun gisako hori beti presente uzten duten bi piezaok goia jotzen dute ez soilik diskan baizik bermeokoaren orain arte grabaketetan. Nabari zaio ez dela erraz konformatzen den musikaria, nabari zaio gauzak ongi lantzea gustoko duela eta gure zorionez nabari zaio oraindik baduela errateko aunitz. Horrela erratea topikoa bada ere, hurrengoaren zain gelditzen gara.

X.Erkizia